Hoofdstad (Recife)
Recife is een mengsel van koloniale overblijfselen, moderne architectuur en volkse markten waar je heiligenbeelden en zeep kunt kopen waardoor het op je werk of in de liefde beter gaat.
Als je het vriendelijk vraagt mag je een kijkje nemen op het binnenpleintje waar de gidsen je wijzen op de Delfts blauwe tegels beschilderd met bootjes, konijntjes, dolfijnen en spelende kinderen, die in de zeventiende eeuw vanuit Holland werden aangevoerd. De stad was in die tijd het centrum van de Hollandse Kolonie.

In Recife Antigo (het oudste stukje Recife) zijn nog restaurants te vinden met vestingmuren die Nederlanders er hebben gebouwd. Vreemd genoeg sta je daar dan zo ver van huis toch nog trots te zijn.
Dit is meteen voor ’s avonds de belangrijkste uitgaanswijk wanneer een aantal straten voor verkeer worden afgesloten en midden op de weg grote terrassen worden geplaatst. Live muziek – in dit geval Frevo, de Pernambucaanse variant op de samba – is nooit ver weg.

Maar de metropool is meer dan alleen een historische stad met een prachtig lang zandstrand. Het is tevens het grote regionale centrum van economie, kunst en cultuur, onderwijs, sport en toerisme, waarin meer dan drie miljoen mensen een boterham proberen te verdienen. En dat lukt aardig, zoals afstraalt van de rijkdom van de stad die zo prachtig op door rivieren omgeven eilanden aan de kust ligt.

Recife wordt gevormd door een groep van eilanden. Er zijn kanalen door de hele stad verspreid. Recife is een mooie en vooral zonnige stad wat een perfecte synthese is tussen oud en nieuw. Het koloniale verleden mixt de straten en gebouwen met een moderne wereldstad.
De inwoners kan je vinden op de half woestijnachtige stranden, gevormd door riffen met hoge kokosnootbomen en genieten van de natuurlijke zwembaden waar het water een temperatuur heeft van 26 graden Celsius.

In de historie van deze stad en het 7 kilometer noordelijker gelegen Olinda hebben de Nederlanders een voorname rol gespeeld. Recife werd in 1637 gesticht door Johan Maurits van Nassau. Na 24 jaar hegemonie werden de Nederlanders verdreven uit Brazilië.
In Recife zijn nog verschillende gebouwen, waaronder het theater Santa Isabel en de kloosterkerk Santo Antonio uit de Nederlandse tijd te vinden.
De forten Cinco Pontes en Brum zijn overblijfselen uit de tijd van de vele oorlogen die in die tijd hebben gewoed. Een andere toeristische attractie is La Casa de la Cultura, een gevangenis die is omgebouwd tot cultureel centrum met veel winkeltjes.

Olinda, zo genoemd naar de uitroep van de eerste Portugese goeverneur Duarte Coelho: ‘Oh linda’ (oh wat mooi!) is gebouwd op de toppen van de heuvels die de stad omringen en lijkt doordat het helemaal is opgeknapt wel een openluchtmuseum. Koloniale woonpanden, kerken en kloosters in Caribische kleuren steken fel af tegen een achtergrond van veel groen en de zee. De meeste panden dateren uit de tijd dat de Nederlanders overheersten (1636-1654) en werd in 1676 hoofdstad van de staat, een positie die zij in 1827 weer kwijtraakte aan Recife.
Tegenwoordig is Olinda een wereldgoederfstuk, uitgeroepen door Unesco.

Bij iedere stap een nieuwe ontdekking en om iedere hoek een klein beetje historie.