Belém, de natuurlijke toegang tot het Amazone gebied, heeft een prachtige architectuur die zich manifesteert in de herenhuizen, paleizen en kerken in het oude centrum. Een typische stad in de Amazone; een vochtig warme temperatuur, bossen en de flora en fauna van de regio. Belém breidt uit en houdt rekening met de toekomst, maar vergeet hierbij niet haar belangrijke verleden waarbij de Indianen en ‘stadse’ mensen in een stad van 1,5 miljoen inwoners in harmonie samen leven.

Vóór de kust liggen vijfenvijftig kleine eilandjes, de meeste onbevolkt, maar sommigen met een klein aantal inwoners, zoals Mosqueiro, omgeven door 14 strandjes, en Caratateua, waar in de zomer veel bezoekers komen.

Daarnaast staat op het eiland Tatuoca het enige geodesic station in Zuid Amerika, waarvan er slechts zeven over de gehele wereld bestaan.

De stad begon in 1616 als rivierhaven in de baai Guajará aan de zeearmen van de rivieren Tocantins en Pará toen de Fransen waren verdreven uit São Luis, de hoofdstad van Maranhão. Belém staat bekend als de stad van de mangobomen vanwege de grote aantallen van deze bomen die in de stad groeien. Van de vele historische gebouwen zijn o.a. de stadsmarkt (vlees) en de ijzeren markt (vis) erg bekend, naast de Ver-o-Peso markt gevestigd op de kades van de rivier, waar vissersbootjes en kano’s dagelijks hun producten zoals keramiek, kruiden en aromatische wortels uit de Amazone komen lossen.

De koloniale architectuur is in veel opzichten een kopie van de 17e eeuwse Portugese architectuur en veel 19e en vroeg 20e eeuwse gebouwen zijn geïnspireerd op de Franse architectuur. Daarnaast staat Belém bekend als een stad van festivals zoals Cirio de Nazaré in oktober.